- เงื่อน
- ๑น. เชือกหรือเส้นด้ายเป็นต้นที่ผูกกันเป็นปม เช่น เงื่อนกระทกหรือเงื่อนกระตุก คือเงื่อนที่ผูกแล้วกระตุกออกได้ง่าย เงื่อนตาย คือเงื่อนที่ผูกแล้วแก้ยาก เงื่อนเป็น คือเงื่อนที่ผูกแล้วแก้ง่าย. ๒ ว. เหมือน เช่น เขี้ยวโง้งเงื่อนงาคชกรรม. (คำพากย์).
Royal Institut Dictionary. - The Royal Institute, Thailand. 1999.
